Haagse mensen

Op een bijna droge dag in maart, in de aanloop naar landelijke verkiezingen reed ik fotograaf Martijn Beekman tegen het lijf die graag een paar foto’s wilde maken voor zijn “Haagse Mensen” serie.

• 
• 
• 

De tekst hieronder is het resultaat van zijn interviewtje erna met wat bijstellingen achteraf via email. Ben ik toch een beetje trots op.

Twintig jaar geleden leerde ik schaatsen op de Uithof, met mijn toenmalige toekomstige ex. Veel later kocht ik mijn eerste paar skates, eigenlijk om indruk te maken bij een date.

Soms werk ik als vrijwillig verkeersregelaar, soms rij ik ook voor mijn plezier door de stad. Van zowat elke stoeptegel weet je dan wel of ie los of vast zit.

Wij zijn als skaters als eerste door de tramtunnel hierbeneden gegaan.

Parkeergarages zijn een eldorado voor skaters: gladde vloer, mooie bochtjes. Maar met de fietspaden in Den Haag gaat het steeds beter, al is er nog veel te verbeteren, vooral door de trajecten op elkaar aan te laten sluiten. Tussen de mooie nieuwe fietspaden zitten nog vaak ineens gevaarlijke stukken met slecht wegdek.

Of zo’n grindbak op het tunneldak vóór CS met een fietspad erdoorheen. Daar ploegen dan scooters doorheen van en naar de bankjes en dan ligen er overal kiezels op het fietspad. Dan moet je enorm goed opletten want als je tegen zo’n steentje aanrijdt blijf je meestal niet overeind.

Ik zou het fijn vinden om meer bij te dragen aan de verkeersveiligheid, er gaat zo verschrikkelijk veel mis. Vaak worden borden veel te laat geplaatst, of niet op tijd weggehaald, en met alle wegopbrekingen en omleidingen zie je dan levensgevaarlijke situaties en bijna-ongelukken ontstaan.

Mijn droom is dat in Den Haag een wereldrecord gevestigd wordt op de 42 kilometer inline skaten. Met een snel rimpelloos parcours, dan kunnen we Berlijn en Rotterdam verslaan.